Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
hövlnak — ə. və f. qorxunc, dəhşətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
hərasan — (Lənkəran) hövlnak. – Yoxidən hərasan oyandım, heç kəs yox idi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sərsəm — f. 1) heyran, valeh; 2) sərsəm, çaşmış; 3) hövlnak … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
canhövlü — bax hövlnak … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çiy — sif. 1. Bişməmiş, bişirilməmiş, qaynadılmamış. Çiy ət. Çiy süd. Çiy su. Çiy kərpic – palçıqdan tutulmuş, bişirilməmiş, xam kərpic. Bina çiy kərpicdən tikilmiş və ağardılmışdı. M. İ.. // Yaxşı bişməmiş, yarıbişmiş, ala bişmiş. Xörəyin əti çiydir.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dik — 1. sif. Aşağıdan yuxarıya doğru şaquli (düz) vəziyyətdə duran. Dik ağac. Dik nərdivan. Dik divar. 2. sif. Çox yüksək, uca, hündür; sarp. Uzanan dik qayalar, silsilələr; Qara yellər ora dörd yandan əsər. S. V.. Girdmanın igid sərkərdəsi meydanda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
diksinmək — f. 1. Səksənmək. // Hövlnak yuxudan ayılmaq. 2. Hürkmək, qorxmaq, xoflanmaq. 3. İyrənmək, çiyrinmək. Xörəkdən diksinmək. Xəstədən diksinmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
göy — 1. is. 1. Yer üzünün üzərində mavi bir qübbə kimi görünən fəza, boşluq. Göydə buludlar üzür. Göydə ulduzlar sayrışır. Bu vaxt göydə bulud göründü. // Yer üzünü əhatə edən kainat boşluğu; ənginlik, hava. Bu halda sərayi şahibən göyə bir fişəng… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hövləki — z. bax hövlnak … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ilan — is. 1. Bədəni uzun və qıvrılan ayaqsız, adətən zəhərli dişləri olan sürünən heyvan. Zəhərli ilan. Xallı ilan. – İlanın ağına da lənət, qarasına da lənət. (Məsəl). . . Ağabala dərviş gürzə ilanları bazar dalına töküb oynadırdı. Ə. Q.. <Eyvaz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
